- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 24 mei 2011 08:00 uur
De bedoeling hiervan is tot een beste prijs/kwaliteit verhouding te komen en aanbieders open een eerlijk met elkaar te laten concurreren. Dat klinkt op papier lovenswaardig, maar in de praktijk levert het vaak problemen op. Zeker in de hostingsector waar direct contact een grote rol speelt en over technische details tot letterlijk in de kleine uurtjes kan worden gediscussieerd is deze manier van werken niet populair. Ten eerste omdat de klantwensen feitelijk al vastliggen. Komen met een aanbod voor linuxhosting als de klant expliciet om een Microsoft platform vraagt maakt dat het aanbod onverbiddelijk terzijde wordt geschoven. Op de tweede plaats geldt dat een eenmaal ingediend voorstel niet meer kan worden gewijzigd, een vergissing of fout valt niet meer te herstellen.
Het is dus zaak elk voorstel nauwkeurig door te nemen en zo min mogelijk af te wijken van de gestelde eisen. Dat is inmiddels een vak op zich geworden en daarom zie je bij de grotere hosters ook vaak specialisten voor het behandelen van aanvragen van deze veel eisende klanten.
Door de onderlinge verwevenheid van bedrijven en de daaruit voortvloeiende ketenafhankelijkheid worden steeds vaker eisen gesteld die gebaseerd zijn op de eisen uit aanbestedingen van overheden of die grote beursgenoteerde ondernemingen. Dit leidt tot veel onvrede, omdat banale zaken als de inkoop van een server voor partij A wel moet passen in de deal die hij als onderaannemer heeft via B met overheidsdienst C.
Ondanks die onvrede doen hosters, ook de kleinere partijen, er goed aan serieus met dit soort aanvragen om te gaan. Vaak hoor ik nog dat men liever dit soort verzoeken ongezien retourneert, want de gewone business levert immers nog voldoende op. Jammer, want je zult er hoe dan ook meer mee te maken gaan krijgen door die steeds verder uitdijende ketenafhankelijkheid. Beter dat je nu vast kennis neemt van het spel en de regels, dan over enige tijd met lege handen te staan.