- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 15 maart 2012 08:02 uur
Doordat de prijzen voor koper, goud en al die andere zeldzame metalen de laatste jaren zo omhoog zijn gegaan, was er in en buiten het EP makkelijk een grote meerderheid te vinden voor het plan. De enige partijen die tegenspartelden waren vertegenwoordigers van winkelketens die zich zorgen maakten over de plicht naast kapotte wasmachines nu ook defect klein witgoed te moeten aannemen.
Nergens in de verslagen over de onderhandelingen is trouwens nog de derde reden genoemd waarom het inzamelen van oude elektronica en vervolgens professioneel verschroten en recyclen zo nuttig is. En dat is het argument dat veel e-waste inmiddels data bevat die waardevol kan zijn.
De meeste it-bedrijven laten via een brancheregeling oude servers al ophalen en daarna kundig verwerken. En voor harde schijven bestaan al jaren weer andere methoden. Daarmee wordt voorkomen dat klantdata in verkeerde handen komt. Maar hoe zit dat met al die andere apparaten in kantoren die gegevens bevatten, worden die allemaal kundig kapot gemaakt en wordt alle data doeltreffend gewist?
Recent heb ik mijn eigen multifunctionele printer vervangen. Voordat ik de machine bij het afvalverzamelpunt aanbood liep ik voor de laatste keer alle menu’s in het display door. En dat was maar goed ook, een complete log van alle ontvangen en verzonden faxen van tenminste 5 jaar bleek nog oproepbaar. Die ervaring deelde ik samen met deze link kort daarop met een klant. Voor hem was dat reden om toch nog eens goed na te gaan over hoe zijn bedrijf dergelijke machines na afschrijving behandelt, temeer daar zijn bedrijf klanten heeft in wat heet gevoelige sectoren.
Wat dat betreft is de komst van de herziene WEEE-richtlijn een welkome ontwikkeling, omdat daarmee meer mogelijkheden komen met name het kleingoed – ook op kantoor – op een betere en veiligere manier verwerkt te krijgen. Tot die tijd is het extra goed opletten wat je met de oude fax of het oude antwoordapparaat doet, als je dat tenminste nog niet deed.