- Door
- Arnout Veenman
- geplaatst op
- 26 juni 2009 08:01 uur
In 2009 zal er ongeveer 13 Tbps via trans-Atlantische onderzeese kabels worden verzonden. De komende jaren zal de behoefte aan trans-Atlantische bandbreedte sterk toenemen en in 2015 meer dan verdrievoudigd zijn tot 61 Tbps. Dat is een probleem, want volgens TeleGeography is er op dit moment maar 39 Tbps aan trans-Atlantische capaciteit beschikbaar. In 2014 ontstaat er daardoor al een capaciteitstekort. Of zou dit door het gebruik van Content Delivery Networks (CDN’s) kunnen worden voorkomen?
Enkele jaren geleden was er juist nog sprake van een enorme overcapaciteit. Tussen 2000 en 2003 werden er 6 onderzeese kabels opgeleverd, waardoor de overcapaciteit ontstond. Dit resulteerde in een moordende concurrentie tussen onderzeese kabel exploitanten en betekende het faillissement voor een groot aantal van hen. Ondertussen groeit de markt voor trans-Atlantische bandbreedte weer als kool, in 2008 met 38% en zijn de prijzen ook gestabiliseerd.
Nu er weer behoefte aan nieuwe trans-Atlantische capaciteit is, blijft het de vraag wie deze capaciteit gaat creëren en hoe het gefinancierd zal worden. De huidige onderzeese kabels zijn al afgeschreven. In de tarieven voor trans-Atlantische bandbreedte zijn de kosten voor de aanleg van de onderzeese kabel niet opgenomen. Om die reden zal bandbreedte via nieuw aan te leggen onderzeese kabels velen malen duurder zijn.
Het capaciteitstekort komt ook nog eens dichter bij de financiering en de bouw van een onderzeese kabel langdurige trajecten zijn. Indien er in 2014 daadwerkelijk een capaciteitstekort ontstaat, dan moet er al ruim van te voren worden begonnen met de aanleg van de nieuwe onderzeese kabels om het tekort op te kunnen vangen. Enige tijd zou gewonnen kunnen worden door het gebruik van 40 Gbps ethernet, maar volgens TeleGeography zal in de praktijk nog moeten blijken dat het ook werkt met lange onderzeese kabels.
Zou het gebruik van Content Delivery Networks (CDN’s) het trans-Atlantische bandbreedte tekort niet kunnen opvangen? Video is de belangrijkste drijvende kracht achter de toenemende bandbreedte in het algemeen. Het gebruik van CDN’s, zou er voor kunnen zorgen dat er minder trans-Atlantische bandbreedte capaciteit nodig is. Als een groot deel van de populaire video content maar één keer de oceaan over wordt gestuurd en daarna miljoenen keren wordt bekeken aan de andere kant van de oceaan, dan kan dat het gebruik van de trans-Atlantische verbindingen enorm ontlasten en de vraag naar bandbreedte een halt doen toe roepen.
Wanneer de tarieven voor trans-Atlantische capaciteit toenemen door een (dreigend) tekort, wordt het kosten-technisch mogelijk interessanter om met CDN’s te werken. Op die manier zou het dreigende trans-Atlantische een zichzelf-oplossend-probleem kunnen zijn.
