- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 1 juli 2010 08:02 uur
Toen ik nog voor een access provider werkte was ik admin-c voor vele duizenden domeinnamen. Een klein deel daarvan was voor ons bedrijf. Het merendeel van die domeinnamen was geregistreerd in opdracht van klanten. Hierdoor was ik standaard het eerste aanspreekpunt in geval van klachten over de inhoud van een domein of homepages van abonnees.
Ik heb jaren de tijd gehad patronen in klachten en klagers te herkennen. Een daarvan was dat rond grote sportevents het aantal klachten altijd enorm toenam. In de opmaat naar het EK voetbal 2000 werd ik op een gegeven moment meerdere keren per dag gebeld door advocaten van teams, spelers, sponsors en de organisatie zelf.
Ze waren allemaal gericht op zoek (!) naar afbeeldingen die zonder toestemming waren gepubliceerd. De meeste afbeeldingen waar over werd geklaagd stonden niet op “fansites” maar op sites rond weddenschappen. Deze gewraakte sites varieerden van simpele html met veel platte tekst, tot complexe sites met databases en inlogprocedures.
De meest bizarre case die ik in die jaren heb meegemaakt betrof de homepage van een abonnee, een amateur voetbalclub (url was iets als home.planet.nl/~ietsmetvoetbal). Op de website stonden foto’s van het seizoen en in platte tekst de standen. Op het eerste gezicht niets mis mee, maar volgens de UEFA advocaten maakte deze website misbruik van de logo’s van UEFA en het EK2000. Dus of ik maar de naw van de gebruiker wilde doorgeven en de site afsluiten.
Ik zag echter nergens een logo staan en vroeg de advocaat per e-mail om een screenshot. Binnen no-time boze advocaat aan de lijn die niet in de maling genomen wenste te worden. Na veel gehannes bleek dat de advocaat met een IE browser surfte en overal fijne pop-ups zag voorbij komen. Mijn browser liet dat soort ellende niet zien.
Maar wat zag de advocaat dan dat ik niet zag? In een frame van de homepage die wij hosten stond een pagina van een externe website opgenomen. Als je daarop klikte kreeg je een pop-up en die toonde de logo’s.
Leek me overduidelijk dat wij niet de juiste adressant waren voor de klacht. Dus ik stelde voor het dossier te sluiten, anders zou ik hem om te beginnen direct gaan factureren voor mijn uren onderricht internet basics. Dat schoot de advocaat in het verkeerde keelgat en wat volgde was het vaste ritueel van blafbrieven. Weken zag hij later de onmogelijkheid van zijn zaak in. Toen was het EK2000 natuurlijk al lang voorbij.