Journalistiek

Onpartijdig, onafhankelijk nieuws, uitsluitend in dienst van het branchebelang.

Generatie Net-Niet (Column)

  • Door
  • Rashid Niamat
  • geplaatst op
  • 29 juli 2010 08:03 uur

Toen ik in 1990 afstudeerde, behoorde ik tot de eerste lichtingen die voor het schrijven van de scriptie geen gebruik meer maakte van de typemachine. Wij behoorden tot de kleine groep die – in de regel via de ouders – personal computers met adembenemende programma’s op 5,25” diskette als Wordperfect tot onze beschikking hadden. Het waren tijden waarin studenten geleidelijk de pc leerden gebruiken, terwijl de universiteitsbibliotheken nog vertrouwden op kaartenbakken en microfiches.

Daarna rolde ik het bedrijfsleven in en ben doorgegaan met het gebruiken van pc’s. Daardoor stond ik amper stil bij het feit dat er mensen zijn die gelijk met mij hebben gestudeerd en dus ongeveer even oud zijn, maar tijdens hun studie geen computer hebben aangeraakt.

Met een aantal studiegenoten heb ik nog steeds contact en ik verbaasde me er al eerder over dat in deze groep zoveel mensen voorkomen die wel negatief zijn over moderne communicatie en internet. Dat er een link is met de studietijd had ik echter nog niet gelegd.

Het kwam op de jaarlijkse reünie wel ter sprake. Het kost de universiteit schijnbaar veel moeite in contact te komen en te blijven met de groep 45- tot 50-jarigen (daar zit mijn lichting bij). Er is onderzoek gedaan en het blijkt dat een aanzienlijk deel van deze ex-studenten de voorkeur geeft aan offline communiceren. Dit niet alleen met de universiteit, ook met andere instellingen en leveranciers.

Toen ik dit hoorde was mijn eerste reactie dat dit niet kon kloppen. Maar door verschillende oud-studiegenoten werd ik terecht gewezen. Er is echt een groep die op de universiteit en de hoge school de computer net niet meer heeft meegemaakt en mede daardoor in het bedrijfsleven ook pas veel later digivaardigheden ging opbouwen.

Eén van de aanwezigen noemde zich vertegenwoordiger van de ‘generatie net-niet’. Dat wil niet zeggen dat hij uitsluitend offline communiceerde. Hij gaf echter aan te merken dat hij een achterstand blijft houden op sommige collega’s en natuurlijk zijn kinderen.

Het verhaal van de generatie net-niet heeft me wel aan het denken gezet. Ik begrijp nu beter waarom sommigen de e-mails niet binnen een dag beantwoorden of een Twitter-account hebben zonder activiteit. De ironie is trouwens wel, dat ik me lang heb bemoeid met programma’s als Digibewust en nooit in de gaten had dat in mijn directe omgeving nog zoveel te winnen was.

Wim ten Brink, 29 juli 2010 10:08 am

In 1990 pas aan de computer? Wow, wat laat. :-) Was zelf al in 1985 al bezig met mijn Sinclair QL met matrix-printer bezig om mijn huiswerk uit te printen. Maar ja, er zijn nu eenmaal mensen die pas laat beginnen met computers...
Voor mij is het dan ook lastig om er bij stil te staan dat er mensen zijn met vrijwel geen computer-ervaring. Ik ben er zelf mee groot geworden...

Frank, 29 juli 2010 12:30 pm

Typisch. Mijn generatie (ik ben van 1955) zou dan in de categorie 'nog lang niet' moeten vallen. Toch ben ook ik al sinds het midden van de jaren tachtig met computers bezig en de meeste van mijn kennissen van dezelfde generatie zijn ook allesbehalve computeranalfabeet. Ik denk toch dat ervaring tijdens de studietijd minder zwaar weegt dan dit artikel suggereert.

Wim ten Brink, 29 juli 2010 4:10 pm

Ik ben dan pas van 1966 maar ik had als voordeel dat mijn vader uit 1937 al in de automatisering werkte bij de Postbank. Dan krijg je al snel van alles mee op automatiserings-gebied. Indertijd waren scholen ook pas net bezig om les te geven in automatisering. Mijn school, het huidige Caland Lyceum in Amsterdam, begon al vroeg te experimenteren met lessen in programmeren, toen nog via ponskaartjes die vervolgens naar een of andere centrale processor werden verstuurd. Leuk experiment dat helaas maar een jaar duurde. Een hobbycomputer-club ging deze lessen uiteindelijk vervangen zodal leerlingen met hun home computers gezamelijk in een klas konden hobbyen. Een investering in een aantal Philips P2000 systemen maakte uiteindelijk betere computerlessen mogelijk en net nadat ik de school verliet ging men er aan de slag met volwaardige IBM computers. Het heeft er wel toe geleid dat diverse klasgenoten van mij en de leerlingen na mij toch al redelijke ervaringen hadden met automatisering en zich dus minder snel gingen verzetten tegen deze nieuwigheid.
Maar het heeft lang geduurd voordat de computer ook echt zijn plek vond in het klaslokaal en zelfs dat zal niet voorkomen dat er mensen zullen blijven die niets met computers te maken willen hebben.

Rashid Niamat, 30 juli 2010 4:53 pm

@Wim:
1990 waren er echt niet veel alpha studies waar personal computers bekend waren. De foto's die ik uit die periode heb laten vooral veel typemachines zien - wel die met een automagische correctielint, dat dan weer wel.

En 1966? Heb jij nog op school geleerd om te gaan met de rekenlineaal - ik wel maar eindexamen mocht gelukkig met de Casio.

@Frank:
natuurlijk moet je rekening houden dat de omgeving een grote invloed heeft op de acceptatie van nieuwe dingen, of het gaat om computeren of de laatste mode.
De groep alpha's waarmee ik in '83 op de universiteit betrad in combinatie met de docenten uit die periode waarvan er veel tegen de pensioen/vut leeftijd zaten vormde niet de groep die open stond voor al die nwe technieken.

Wim ten Brink, 31 juli 2010 11:43 am

@Rachid:
Toch waren er rond 1990 al veel opleidingen die PC's in gebruik hadden. In 1988 volgde ik een automatiserings-cursus die werd gegeven in de localen van mijn voormalige school. Die had een klas vol computers met bijbehorende toetsenborden en monitors. Geen harde schijven maar weer wel floppy disks met daarop MS-DOS en de extra software die we toen nodig hadden.
Maar goed, mijn school was al sinds 1980 bezig om meer aandacht te geven aan automatisering. In dat opzicht waren ze best vooruitstrevend.
En de rekenlineaal... Ja, die ken ik nog. Korte tijd les mee gehad maar nooit veel mee hoeven te doen op de lagere school. Had in de laatste klassen van de lagere school en de Brugklas/HAVO erna wel een rekenmachine van Texas Instruments die je kon programmeren! Je kon tot wel 50 instructies in het geheugen plaatsen en die bleven in het geheugen tot de stroom uitging. Was wel een uitdaging omdat ik deze dan voor examens snel vulde met de instructies van de ABC formule en hem aanliet zodat ik tijdens het examen gewoon die routine kon uitvoeren. Alleen jammer dat de (oplaadbare) batterij het dan een half uur uithield en examens wel drie kwartier duurden. :-)
Ben blij dat rekenmachines tegenwoordig betere batterijen hebben.

Laatste reacties

Bedankt voor het succes van ISPam.nl
Koen Stegeman, Editor-in-Chief & founder Hostingjournalist.com: Jammer Arnout, maar je hebt een mooie bijdrage aan de hosting industrie geleverd, en dat jaren lang....

Bedankt voor het succes van ISPam.nl
Dillard Blom: Jammer dat een 'instituut' verdwijnt, en daarmee een bron van informatie over actuele zaken (en opin...

Bedankt voor het succes van ISPam.nl
L.: Uit automatisme kijk ik toch nog steeds elke dag naar ispam.nl, toch de hoop dat er nog een berichtj...

Bedankt voor het succes van ISPam.nl
Toni Donkers: Arnout bedankt! ik ga het missen dat is een feit!

Bedankt voor het succes van ISPam.nl
Marcel Stegeman: Ik zie het nu pas. Inderdaad jammer maar ik kijk nu al uit naar het volgende project.