- Door
- Rashid Niamat
- geplaatst op
- 26 april 2012 08:01 uur
Berichten over cloud afkomstig van de industrie zijn in de regel lovend en de meeste gebruikers hebben minder te klagen dan bij andere vormen van hosting of applicatiebeheer. Toch loopt de cloud tegen een aantal barrières aan die maar niet doorbroken kunnen worden.
Die barrières zijn zoals bekend de zorg of integriteit van de data, veiligheid van het concept, maar vooral de locatie van de data. Hierdoor is het ook anno 2012 nog steeds onmogelijk dat iedereen voor elke vorm van cloud zal kiezen. Wij kennen dat ook in Nederland, de rijksoverheid weigert met commerciële aanbieders in zee te gaan en kiest voor het optuigen van een eigen cloud. Niet goedkoop, maar schijnbaar wel beter.
De tegenstelling tussen aanbieders ‘bij ons is echt alles mogelijk’ en beoogde gebruikers die de boot afhouden en feitelijk zeggen ‘we vertrouwen jullie niet’ is geen exclusief Nederlands verschijnsel. Zoals eerder geschreven is het aantal echt interessante overheidstoepassingen van clouddiensten via commerciële partijen tot op heden beperkt.
Dat leidt tot het nodige ongemak, zeker omdat bij de grote aanbieders en consultancy firma’s de omzet onder druk staat. Overheden bezuinigen net als het bedrijfsleven en dan is investeren in nieuwe diensten, hoe zeer die ook bijdragen aan verdere verschuivingen van CAPEX naar OPEX, niet logisch.
Vandaar ook dat berichten opvallen waaruit blijkt dat de industrie ongeduldig wordt.
Kritische geluiden over de cloud worden dan ook steeds agressiever afgedaan als onzin en ongewenst. Voorbeelden daarvan waren vorige week de toekenning van de BigBrother award in Duitsland aan de cloud. Een aantal partijen was furieus. De cloud is wel betrouwbaar, veilig en goed en die privacy-extremisten moeten terug in hun hok.
Een nog sprekender voorbeeld komt uit Australië. In dat land, dat echt niet geldt als een kritische bondgenoot van de VS stelt men dat ‘hosting data overseas, including in the United States, by definition entails greater risk and unduly exposes consumers to their data being scrutinised by foreign governments‘(link).
Wat er staat, is dat Australië niet akkoord gaat met offshoring van data. Dit leidde tot heftige kritiek van de bekende Amerikaanse cloudaanbieders, hardware en software vendors. Zelfs de hoogste Amerikaanse handelsdiplomaten (link naar jaarverslag) bemoeiden zich met de zaak en hekelden in de pers de ‘on-shore cloud fixation‘, zonder enig effect.
De ‘on-shore cloud fixation‘ down-under lijkt mij overigens geen rare afwijking maar pure noodzaak. En dat de VS expliciet wordt genoemd, heeft natuurlijk alles te maken met de Patriotact. Lokale aanbieders profiteren hier natuurlijk van. Die kunnen nu met extra kracht argumenten als ‘buy local, buy Australian’ inzetten. Doen Nederlandse cloudaanbieders zoiets trouwens ook?