De lessen uit het faillissement van IP2 Internet (achtergrond)

IP2 Internet. Wie het bedrijf opzoekt op Google, komt nog altijd op hun website uit. Het eerste dat dan opvalt, is het logo van Pinkpop. En een formidabele recensie van mr. Pinkpop himself: Jan Smeets. “Dankzij het snelle en stabiele netwerk van IP2 is het jaarlijkse Pinkpop festival ook online een succes te noemen.”  De Pinkpop-site wordt tegenwoordig gehost door Enne Solutions. En dat klopt. Al in juli 2011 werden alle aandelen van IP2 verkocht aan Enne, die daarmee enig aandeelhouder werd in het bedrijf.

Tweede opvallende logo op de oude IP2-site is dat van ML2. Ook die partij wordt genoemd in het openbare verslag van Fort Advocaten. Medio vorig jaar werden de klanten van IP2 ‘overgedragen’ aan ML2. Ook de kantoorinventaris werd aan die partij verkocht.  Dat het bedrijf niet meer te redden viel, was toen al meer dan duidelijk. En zo verdween een hoster met naam definitief van het toneel.

Contract
De omzetcijfers zijn het probleem niet geweest. Die waren sinds 2008 stabiel op ongeveer 750.000 euro per jaar. Wat heeft dit bedrijf dan wel de das om gedaan? In het verslag van de curator komen twee zaken duidelijk naar voren: een langlopend contract met Global Switch en de oprukkende virtualisatie. Zoals veel hosters beschikte ook IP2 niet over een eigen datacenter, maar huurde het rackspace bij een datacenter, in dit geval Global Switch. Dat deed het bedrijf op basis van een tienjarig contract. Lang verhaal kort: dat contract groeide uit tot een molensteen. Na verloop van tijd bleken de prijzen die Global Switch berekende niet meer marktconform, maar kon IP2 niet anders dan deze prijzen doorberekenen aan haar klanten.

En toen kwam de virtualisatie. IP2 was blijkbaar niet in staat om met de komst van virtualisatie haar businessmodel aan te passen. Dat model ging uit van het principe dat het veel rackspace beschikbaar had om daarmee snel capaciteit te kunnen leveren aan haar klanten. Met de opkomst van virtualisatie vanaf 2008 kwamen meer en meer racks van IP2 leeg te staan. Anderzijds zag het bedrijf de stroomrekening wel oplopen en zat het nu eenmaal vast aan dat contract met Global Switch. IP2 kon eigenlijk geen kant op. “De kostenstructuur was onhoudbaar geworden”, zo meldt het verslag van de curator.

Dat verslag maakt nog melding van een andere oorzaak: het ‘abrupte’ vertrek van aandeelhouder en bestuurder. Dat was net nadat Enne Solutions het bedrijf had overgenomen. Met het vertrek van deze bestuurder gingen klantcontacten verloren en werd Enne eigenlijk eigenaar van een lege huls. Enne stelde in december van 2011 al iemand aan om de tent te redden om een half jaar later de stekkers er definitief uit te trekken.

Buffet
Nee. Dit is geen verhaal om IP2, Enne Solutions, ML2 of zelfs Global Switch in diskrediet te brengen. Dit verhaal is een waarschuwing. Want hoeveel hosters zijn er niet zoals IP2? Hosters met zo’n half miljoen aan omzet, zonder eigen datacenters maar met stevige colocatiecontracten bij externe partijen? Hoe slagvaardig zijn die hosters als het gaat om de invoering – en impact – van nieuwe technologieën?  Hebben die bedrijven de mogelijkheid en vooral ook de financiële middelen om in de techniek mee te kunnen investeren? Hebben die bedrijven inzicht in hun rendement? IP2 deed wettelijk niets verkeerd. Maar ze werden wel hard geconfronteerd met de wetmatigheden van het ondernemen. Eten. Of gegeten worden.

In het komende jaar zullen er nog regelmatig buffetten worden gehouden.