- Door
- Arnout Veenman
- geplaatst op
- 9 december 2016 08:00 uur
De EU is bezig met draconische nieuwe regelgeving die een probleem is voor hosters. Dat doet de EU om de entertainmentindustrie en andere auteursrechthebbenden partijen ter wille te zijn door de wijze waarop Facebook en YouTube met geüploade content omgaan te reguleren. Helaas gelden die draconische regels ook voor de gemiddelde hoster die daarmee een molensteen om zijn nek krijgt.
Dit klinkt dramatisch. Helaas is dat ook zo. De nieuwe regelgeving met de naam “Deel I Richtlijn auteursrechten in de DSM” bevat namelijk een bepaling die partijen als Facebook en YouTube verplicht maatregelen te nemen om inbreuk op auteursrechten via hun platforms te voorkomen en dus content die wordt geüpload te filteren! Helaas is deze bepaling zo ruim geformuleerd dat de gemiddelde hoster er ook onder lijkt te vallen.
In artikel 14 lid 1 van de richtlijn staat namelijk het volgende:
Aanbieders van diensten van de informatiemaatschappij die grote hoeveelheden door hun gebruikers geüploade werken en andere materialen opslaan en publieke toegang daartoe verlenen, nemen in samenwerking met rechthebbenden maatregelen om de werking van overeenkomsten met rechthebbenden voor het gebruik van hun werken of andere materialen te verzekeren en om via samenwerking met de dienstenaanbieders te voorkomen dat op hun diensten door rechthebbenden aangewezen werken of andere materialen beschikbaar worden gesteld. Deze maatregelen, zoals het gebruik van effectieve technologieën voor herkenning van inhoud, zijn passend en evenredig. Dienstenaanbieders verstrekken rechthebbenden passende informatie over de invoering en de werking van de maatregelen, alsmede, indien van toepassing, passende verslagen over de herkenning en het gebruik van de werken en andere materialen.
Dat is een hele mond vol. Het belangrijkste staat al in de de eerste zin. Daar staat namelijk “Aanbieders van diensten van de informatiemaatschappij die grote hoeveelheden door hun gebruikers geüploade werken en andere materialen opslaan en publieke toegang daartoe verlenen”. Dit is juridisch gezien precies wat elke hoster doet. Een dienst van de informatiemaatschappij leveren, waarbij er grote hoeveelheden data door gebruikers kunnen worden geüpload en die data wordt via de servers wordt de publiekelijke toegang toe verleent.
Ook in de toelichting bij de richtlijn (de zogeheten preambule) valt het volgende te lezen over deze verplichting van hosters:
Wanneer aanbieders van diensten van de informatiemaatschappij voorzien in de opslag van en de toegang tot auteursrechtelijk beschermde werken of andere materialen die door de gebruikers ervan zijn geüpload, en zodoende verder gaan dan de loutere beschikbaarstelling van fysieke faciliteiten en een handeling van mededeling aan het publiek verrichten, zijn zij verplicht licentieovereenkomsten met rechthebbenden te sluiten, tenzij zij in aanmerking komen voor de vrijstelling van aansprakelijkheid waarin artikel 14 van Richtlijn 2000/31/EG van het Europees Parlement en de Raad voorziet.
Daaruit blijkt dat de verplichting dus de verplichting alleen niet moet gelden voor partijen die zich bezighouden met het “loutere beschikbaarstelling van fysieke faciliteiten”. Fysieke faciliteiten, dan denk ik dus aan datacenters en co-locatie aanbieders. Misschien valt een aanbieder van een (dedicated) server er ook nog net onder de uitzondering. Echter een gemiddelde aanbieder van webhosting of managed hosting diensten valt hier dus gegarandeerd wel onder. Oftewel de gemiddelde aanbieder van hosting heeft echt een serieus probleem als deze richtlijn wordt aangenomen omdat je ineens verplicht wordt om de content die naar jouw servers wordt geüpload te gaan filteren.
Gelukkig heeft de branche ook een vertegenwoordiger in de vorm van Stichting DINL die een duidelijk standpunt heeft ingenomen op de consultatie van de Nederlandse overheid op de richtlijn. DINL neemt duidelijk standpunt tegen de verplichting in de richtlijn. Al focust zij zich vooral op het feit dat de verplichting om te filteren veel te ver gaat. Er had meer aandacht mogen worden besteed aan het feit dat een aanbieder van hostingdiensten hier simpelweg niet onder zou moeten vallen. Gelukkig merkt DINL ook op dat wat er wel en niet onder de definities valt te vaag is en verduidelijking behoeft.
De conclusie van DINL is daarom:
Al met al meent DINL dat hetgeen de Europese Commissie in artikel 13 voorstelt ongewenst is, en dat daarom het artikel in zijn geheel uit het voorstel voor de Auteursrechtrichtlijn gehaald moet worden. Indien de Commissie toch vast wil houden aan de strekking van dit artikel, dan zou dat volgens DINL wetstechnisch gezien moeten gebeuren in het kader van een herziening van de ECommerce Richtlijn. Zoals het er nu staat wordt inconsistente wetgeving gecreëerd: artikel 13 uit voorgestelde Richtlijn staat haaks op artikelen 12-15 uit de E-Commerce Richtlijn.
Ook door LeaseWeb Netherlands is een zienswijze ingediend. Het bedrijf neemt duidelijk stelling tegen het feit dat het bedrijf door de voorgestelde richtlijn ook een content filter zou moeten invoeren:
Een IaaS-provider als LeaseWeb – die geen (actieve) web-host is – voldoet immers wel aan letter van de omschrijving van de definitie, waardoor zij, conform artikel 13 Voorstel DSM-richtlijn, een content filter (een monitorverplichting) dient in te voeren. Hiermee wordt zij ongewild onderdeel van een verscherpt regime, dat niet op haar van toepassing moet zijn. Een IaaS-provider speelt in die zin ook geen concrete rol bij de te bestrijden ‘value gap’ in het online auteursrecht: zij verricht geenszins auteursrechtelijk relevante handelingen, en zij heeft geen inkomsten uit reclame-inkomsten die (wellicht) zijn gegenereerd door het toegang verlenen aan door gebruikers geüploade werken.
Dat dit soort inbreng er vanuit de Nederlandse hostingbranche is, is heel belangrijk. Dat blijkt ook wel uit het feit wat Tim Kuik van Stichting BREIN zijn inbreng is. Kuik concludeert:
Een en ander komt BREIN voor als een voor makers en rechthebbenden broodnodige maar ook een afgewogen en gebalanceerde benadering van de problematiek die in principe is ontstaan door de onvoorziene oprekking van de beperkte aansprakelijkheid uit de E-Commerce richtlijn. De noodzaak tot aanpassing verrast niet als men bedenkt dat die dateert uit een tijd dat van peer-to-peer uitwisseldiensten en user uploaded content diensten nog geen sprake was.
Indien Tim Kuik van mening is dat er sprake is van een “een afgewogen en gebalanceerde benadering” dan weet je één ding bijna zeker, namelijk dat hosters écht een probleem hebben op het moment dat de voorgestelde richtlijn in de huidige vorm wordt aangenomen!
Alle reacties én de voorgestelde richtlijn zelf zijn hier te vinden.